خاطرات عمل3

سلام. عبادتای همگی قبول حق.مخصوصاً دیشب که شب قدر بود و نزول ملائکه و روح . یه ویدیو چندوقت پیش دیدم که نشون میداد شب قدر یه فرشته میاد روی کعبه میشینه و بعد باز برمیگرده آسمون!! نمیدونم چقدر صحت داشت، هر کسی یه نظری داد. اتفاقاً جوجه‌های منم این ویدیو رو دیدن.. دیشب وسطی شاید بیست بار رفت کنار پنجره آسمونو نگاه کرد ببینه فرشته‌ها رو میبینه یا نه! بعدشم گفت تلسکوپ میخوام.. ولی همش میگفت ای کاش فقط فرشته‌ها نزول کنند و روح نیاد.. من میترسم!..

ته‌تغاری میتونه یه کم راه بره ولی با همون تشکیلاتی که باش همراهه. امروز باید ببریمش که اینارو ازش جدا کنند. تنها مشکلی که بوده این بود که از دیروز ترشحات خونی داشته! توی بیمارستان گفتن در صورت وجود این ترشحات حتماً به بیمارستان مراجعه کنیم ولی امروز که دیگه میبریمش مطب همونجا با دکتر درمیون میذاریم.. بازم امیدم به خداست

............................

و اما تا جایی نوشتم که به هوش اومد و بالاخره به بخش منتقل شد...بخش جراحی

این انتقال دقیقاً همزمان شد با ساعت ملاقات... مامانم، خواهر کوچیکه و همسرش(که عقدن)،داداشم، بزرگه، وسطی، ومادر دامادمون همونموقع رسیدن.. ینی هنوز ما توی راهرو بودیم و ته‌تغاری رو نرسونده بودیم اتاقش.اینم بگم هر چی همسری اینور اونور رفت بتونه اتاق تک‌تخته براش بگیره گفتن ما اصلاً اتاق تک‌تخت نداریم! اتاق تک‌تخت، اتاق ایزوله هست که اونام پره. نهایتش اتاق دوتخت داریم.

اول یه اتاقی دادن که یه بچۀ کوچک هم‌اتاقیش بود که عمل شده بود و همش گریه میکرد.یادم اومد قبل از عمل که کلینیک بودیم ته‌تغاری گله کرد چرا بچه‌ها اینقدر گریه میکنن؟اعصابم خورد میشه!

بخاطر همین برگشتم از خانمای پرستار مسئول خواهش کردم اتاقشو عوض کنن. اول قبول نمیکردن، اما دیگه اینقدر التماس کردم که دلشون به رحم اومد وقرار شد یه تخت دیگه توی یه اتاق دیگه که اون یکی مریضش همسن خود ته‌تغاری بود بهمون بدن.

توی این فاصله بقیه دور ته‌تغاری توی راهرو بودن... وقتی دوباره پیششون برگشتم دیدم مامان.. خواهر کوچیکه... بزرگه.. وسطی ..همه چشماشون قرمز شده بود.

منتظر موندیم تختو آماده کنن. منم روی یه نیمکت کنار برانکارد نشستم. یک لحظه چشمم به دامادمون افتادم دیدم رنگش زرد شده... عرق کرده! اول احساس کردم شاید گرمشه بعد دیدم سفید شد...اومد نشست روی نیمکت.. پرسیدم چی شده؟..

به خواهرم نگاه کردم..دیدم اونم متوجه این حالتش شده.. سرشو به دیوار تکیه داد و چشماشو بست.خیلی ترسیدیم.همسر و داداشم زیر بغلشو گرفتن و بردنش اورژانس. تخت ته تغاری حاضر شد و ما هم رفتیم اتاق.

یک ساعت بعدش بنده خدا حالش که یه کم بهتر شده بود باز اومد بالا .. بهش گفته بودن فشار عصبی بهت وارد شده فشارش اومده بود روی 6... کلی ازش عذرخواهی کردیم و اونم متقابلاً از ما عذرخواهی میکرد که نگرانمون کرده.

وقت ملاقات تموم شد و بزرگه و وسطی اومدن برای خدافظی.... وسطی باز زد زیر گریه... نمیخواست بره. میگفت من میخوام پیش داداشم بمونم... هرچی هم باهاش صحبت کردیم فایده نداشت. کلی قربون صدقش رفتم و گفتم اینجا اجازه نمیدن تو بمونی قربونت برم..برو فردا باز میتونی بیای..بالاخره راضی که نشد ولی بردنش.

اونا که رفتن بهونه گیریای ته تغاری شروع شد... بهونۀ داداشاشو میگرفت که میخوام برم پیششون... اونا دارن از من دور میشن!

اجازه نمیدادن همسری بمونه..فقط یه همراه میتونست بمونه اونم زن.

هر لحظه منتظر بودم اون حالت بیحسی تموم بشه و بیقراریهای ته‌تغاری شروع بشه... ولی اینطور نبود..بیقراریهاش فقط برای داداشاش بود. وقتی پرستار میومد وضعیتشو چک کنه تعجب میکرد چطور با وجود انجام چنین عملی اینقدر آرومه. وضعیت خاصی داشت...مرتب باید چک میشد.. به خودم آموزش دادن چطور با شرایط جدید کنار بیام و لحظه به لحظه مراقبش باشم و سرویسش بدم. اما این کار موقع شب سخت‌تر شد.

نباید میخوابیدم... باید چشم ازش برنمیداشتم.شب باز یاد داداشاش افتاد.همسری هم که نبود بیشتر ناراحتی میکرد.دوباره شروع کرد به اشک ریختن و حرف زدن! میگفت: من دلم میسوزه... من داداشامو خیلی دوست دارم اما براشون کاری نکردم! به حرفشون گوش نکردم.. اونا از من خیلی دورن..دیگه نمیبینمشون... همینجورم بی‌وقفه اشک میریخت.حرفاش جگرمو کباب میکرد.. مادر مریض هم‌اتاقیمون هم اشکش دراومده بود!

شب سختی بود..مخصوصاً وقتی متوجه شدم روی زخم جای عمل، تاول زده ولحظه به لحظه داره بزرگتر میشه!

منتظر بودم صبح بشه دکتر بیاد باش صحبت کنم ببینم عمل چطور بوده.. آیا تموم کارهای لازم انجام شده؟ این تاول چیه که داره هی بزرگ میشه؟و کلی سوال دیگه

صبح شد، همۀ دکترها اومدن مریضاشونو دیدن اما دکتر ته‌تغاری که اتفاقاً رییس بیمارستان هم بود نیومد!

داشتم دیوونه میشدم... تاولو که میدیدم بیشتر داغون میشدم... نتونستم خودمو کنترل کنم.شکر خدا همون لحظه همسری رسید، جریانو براش گفتم و برای اینکه ته‌تغاری اشکامو نبینه از اتاق زدم بیرون

دوباره هزااااار تا فکر بود که اومد توی سرم...سالن بخش شلوغ بود ... دستامو جلوی صورتم گرفتم و گریه میکردم...یه مادربزرگی بود اومد نزدیکم گفت شما همون هستین که دیروزم در اتاق عمل همش گریه میکردین؟ یه خرده برای ته‌تغاری دعا کرد و دلداریم داد... بعد پرستاره پرسید چی شده؟ جریانو با گریه براش گفتم.. یهو دیدم چند تا پرستارو دکتر و رییس بخش رفتن اتاق ته‌تغاری... معاینه‌ش کردن. دکتر دستور داد اول یه شربت خوا‌ب‌آور بهش بدن بعد پانسمان رو باز کنن چون ممکنه این تاول بخاطر فشار پانسمان باشه..بعدم مراقبت شدید بشه چون روی عمل چیز دیگه ای نباید گذاشته بشه تا فرداش که دکتر خودش بیاد! (خود دکتر برای یه جلسه رفته بود خارج از شهر)

اومدن داروی خواب‌آور بهش دادن، برای اینکه موقع بازکردن پانسمان زیاد بیقراری نکنه! چندنفر اومدن که بتونن کنترلش کنن ولی ته‌تغاری اصلاً بیقراری نکرد..بچم یه ذره هم تکون نخورد..مشخص بود داره دردو تحمل میکنه... بعدازچندساعت تاول شروع به کوچک شدن کرد و یه کم حالم بهتر شد.

 بعدازظهر همون روز مامان و برادرم و پدرم و بزرگه باز با کلی اسباب‌بازی اومدن ملاقات..هرروز ملاقات بود ولی فقط 1 ساعت..دیدم وسطی همراهشون نیست! سراغشو گرفتم مامان گفت دم در اجازۀ ورود بهش ندادن و خواهرم پیشش مونده پایین. میدونستم الان چه حالی داره سریع رفتم پایین و دیدم بعله... چشمای درشتش کلی قرمز شده.چشمش که به من افتاد باز اشکش دراومد. بغلش کردم کلی بوسیدمش...هر چی به مامور حراست التماس کردم بذاره ببریمش بالا تازه دیروز بهش اجازه داده بودن که، اجازه نداد..گفتم اون برادرش که مریضه همش بهونۀ اینو میگیره گفت فعلاً بازرسی داریم نمیشه الان بره، نزدیکای 4 که شد ببریدش.همسری هم اومد پایین و به من گفت برگردم بالا.من رفتم و یه کم بعد از من همسری و وسطی اومدن بالا...

موقع خداحافظی باز همون آش بود و همون کاسه... ایندفه وسطی بیشتر ناآرومی میکرد و نمیخواست بره... وقتی اونو راضی کردیم و رفت ته‌تغاری شروع کرد! باز میگفت من وسطی رو نبوسیدم. بهم گفت عکساشونو از گوشیت نشونم بده..گالری رو باز کردم و عکسارو نشونش دادم..نه فقط آروم نشد تازه گریه‌هاش بیشترم شد.بعداز رفتن همسری هم باز همون وضع بود.

توی این مدت مرتب تب داشت.باید مراقب بودم تبش بالا نره.اولش شیاف استفاده کردم براش ولی دیدم اذیت میشه سعی کردم با بدن‌شویه نذارم تبش بره بالا.

اون شب با هزار مکافات گذشت.مکافات بخاطر این بود که ته‌تغاری توی خواب زیاد غلط میزنه.. بخاطر دستگاهی که بهش بود نباید اجازه میدادم تکون بخوره.. یعنی کلاً نباید میخوابیدم...نخوابیدنم مهم نبود مهم این بود که حرکاتش توی خواب ناگهانی بود و یهو غافلگیر میشدم.

صبح روز بعد بالاخره دکترش اومد..با یه دکتر دیگه که ظاهراً شاگردش بود.اومد بالای سر ته‌تغاری..مسئول بخش هم که یه خانم بود همراهشون بود.دکتر با ته‌تغاری دست داد و پرسید: چطوری؟ مسئول بخش گفت: آقای دکتر، این همون مریضمونه که بسیار پسر خوب و آرومیه.دکتر برای اون یکی دکتره توضیح میداد که این مورد یکی از  مواردی بوده که قبلاً عمل شده بوده و برای همین کارمون سخت بود. ما سه لایه رو باز کردیم و......

توضیحاتش که تموم شد پرسیدم آقای دکتر حالا از کارتون راضی هستین؟ جواب داد تا الان خوبه، منتها بازم میگم امکانش هست که عمل کاملاً نتیجۀ مثبت نده و نیاز به عملهای دیگه باشه! پناه بر خدا........

گفتم آقای دکتر تا کی باید بمونیم؟ گفت: میشه تا وقتی که این دستگاه باهاشه بمونید اگر هم میتونید مراقب باشید، میشه زودتر برید.بعد از خود ته‌تغاری پرسید میخوای بمونی یا بری؟ ته‌تغاری گفت میرم خونه.دکتر گفت باشه... دکترِ همراه گفت آقای دکتر بنظرتون یه شب دیگه نمیخواد بمونه مطمان بشیم بعد بره؟دکتر گفت اگه میتونن توی خونه مراقبت زیاد داشته باشن میتونه بره

خب این جوابها برای من کافی نبود..دلم میخواست دکتر بمونه و کلی برام توضیح بده ولی نموند..اجازۀ ترخیص صادر شد.با همسری تماس گرفتم بیاد برای کارای ترخیص که این کارا تا ظهر طول کشید.با برانکارد ته‌تغاری رو تا پای ماشین اوردیم و سوارش کردیم ... بالاخره از بیمارستان زدیم بیرون و بعد از چند روز هوای آزاد خوردیم.

رسیدیم خونه ولی هوا خیلی گرم بود... ماشینو توی حیاط بردیم و توی این فاصله تا همسر اومد ته‌تغاری رو بغل کنه و از پله‌ها ببره بالا هردوشون خیس از عرق شدند.. همسری از خستگی..ته‌تغاری هم خب بهش فشار اومده بود..بعد هم این عرقها به زخمش نفوذ کرد و شروع کرد به گریه کردن..حتی یه لحظه دستشو برد طرف شیلنگهایی که به محل عمل وصل بود که من دیگه جوش اوردم و داد زدم: نکن.. اگه دست بهشون بزنی دستاتو میشکنم!

میدونم کلی فحشه که الان بارم میشه ولی اون لحظه تقریباً هممون داشتیم گریه میکردیم... ته‌تغاری یه بند گریه میکرد و میگفت سوختم.. همسری هم میگفت چه غلطی کردیم اوردیمش منم که .... بمب استرس بودم.وسطی هم خونه مامانم اینا بود.

از شانسم همون روز بعدازچندروز تاخیر مریض شدم  و روزه‌م باطل شد.. همسری هم حالش بهم خورد و اونم روزه‌ش باطل شد

دیگه سریع کولرو روشن کردم و بهش مسکن دادم، تا بعد از کلی اشک‌ریختن آروم شد.

تا الان که دقیقاً 10 روز از عملش میگذره ما شبا توی هال میخوابیم که کنار ته‌تغاری جامون بشه.. دوشب اول همسری تلوزیونو روشن میکرد که بتونه بیدار بمونه، منم تونستم بعداز چند شب استراحت کنم.مامان اینا چندروز اول توی خونه غذار درست میکردن برامون میفرستادن که کاملاً حواسمون به ته تغاری باشه.

 و اما خانوادۀ همسر..بالاخره بعدازچند روز اومدن اما چه اومدنی! خواهرشوهر بزرگه با همسر دعواشون شد و بالای سر بچم کلی عربده کشید. منم تمام بدنم میلرزید و گریه میکردم....