میهنسِل

اصولاً داشتن دو سیم‌کارت چیز بدی نیست، بشرطی که به یک دردی بخورد...

 اما امان از آن روز ویا حتی شبی که سیم‌کارت دومی تهیه کنی که وطنسِل یا همان ایرانسل خودمان باشد..

یکی نیست به بندۀ ناچیزبگوید نانت نبود، آبت نبود، سیم‌کارت خریدنت چه بود؟ توکه همین سیم کارتت ماهی تا سالی صدایش در نمی‌آید، تورا چه به سیم‌کارت دوم؟..

قصه از آن روزی آغازید که برای خودمان طاقچه بالا گذاشتیم و دوشادوش همسر راهیِ یکی از این دفاترخدماتی گشته، فرمی پر نمودیم و سیم‌کارت دیگری ستاندیم تا در کنار آن یکی سیم‌کارت اصلی بنشانیم..بلکه درجهت امر تدریسِ مثلاً خصوصی بکار آید!

مستحضرید که از قضا والدین محترم و محترمه، کُلهم دریافتند که خود، مربیان متبحری هستند و نیازی به تدریس ویژه برای عزیزگوشه‌هایشان ندارند. چه بسا در خفا وجمع گرم خانوادگی فرموده باشند چه کاریست پول زبان‌بسته را به این ضعیفه بدیم که چهارتا کلمه یاد بچمون بده؟ مگه خودمون چلاقیم یا منگول؟ خیلی هم بیشتر از اون حالیمونه! بشینه به همین خیال....

عَلی اَیُ حال، شمع و باد ومه وخورشید و زمین وزمان ومخلوقات اندرونش دست به دست هم دادند تا هیییییییییچ وقت این خط دوم ما صدایش درنیاید!

ولی برعکس تا دلتان بخواهد زنگ‌خور پیامش بالاست! یعنی روزی نیست که پیامی با این جناب خط‌الخطوط! دریافت نکنیم...مدیونید اگر فکر کنید بجز خود شرکت فروشندۀ این خط کسی دیگر را با ما کاریست! حتماً دوستان قدیمی مطلعند که همسرجان ما هم کمی تا قسمتی نسبت به زنگ‌خورِ گوشی مفلوکِ این بندۀ ناچیز حساس تشریف دارند!هرچند خودشان اصراربراصرار که نخیر! اصلاًم اینطور نیست!

القصه که ایرانسلِ نه‌چندان محترم هرشبانه‌روزِ خدا التماس مینمود مبنی براینکه شمارابه خدا،به جانِ عزیزانتان، تورو به هر کی می‌پرستی! بیا یه رحمی کن و برای دریافت سیم‌کارت هدیه یه پیامک خالی به فلان وبهمان شماره بفرستید!... یعنی هرچه ما محلش نگذاشتیم بلکه بیخیال ما شود انگارنه‌انگار! چندین ماه گذشت و دست از سر کچل ما برنداشت!

بیش مزاحم نشوم... بالاخره چند روز پیش دلمان سوزیدو تسلیم شدیم. پیامکی تُهی به شماره‌های منظوره، سِند نمودیم که ناگه فِرتی جوابی دریافت نمودیم مبنی بر اینکه: شما بیخود کرده‌اید تقاضای هدیه نموده‌اید ای دغلکاران! شما که سیم‌کارت هدیه قبلا گرفته‌اید! سیم‌کارت هدیه به شما تعلق نمیگیرد!!

خواستم در جواب چنین بنگارم که:خب ما نیز خود میدانستیم گرفته‌ایم..اما اینقدر شما التماس کردید که فکر کردیم جانتان به همین دریافت پیامک خالی از طرف ما بسته است،وگرنه میمیرید، ما هم فرستادیم! از طرفی هم در دلمان قند آب میشد که دیگرتمام شد، از دست این مزاحمتهای وقت و بی‌وقت راحت شدیم.....

زهی خیال باطل که دوروز است مجدداً روز از نو روزی از نو! کلۀ مبارک را به کدامین دیفال بکوبیم؟!